Categorie archief: Excel

Mastermind

MastermindMastermind! Wie kent het niet?

Dit is een spel, dat waarschijnlijk iedereen wel eens ooit heeft gespeeld.
Ik moest er aan denken, toen ik bij een (gedwongen) opruimronde op zolder één van mijn eerste computers, een TRS-80, tegenkwam.

trs80aNostalgie: ongeveer 40 jaar geleden is mijn “computer-verslaving” begonnen:  eerst met een TRS-80 (van de firma Radio Shack) met een intern geheugen van 4Kb en een cassetterecorder als opslagmedium, al vrij snel met een geheugenuitbreiding tot 16Kb.
trs80bTig jaar later was de luxe niet te overzien: een modern apparaat met 2 diskette-stations en 16Mb intern geheugen!
diskZo’n diskette kon wel 500 Kb aan data bevatten.
En het gemak: na een avond lang programmeren, gewoon op disk wegschrijven; geen angst meer, dat het niet goed op de cassette was terecht gekomen, waar je pas achter kwam als het te laat was (ik geloof, dat ik in die periode pas echt heb leren vloeken!).

Maar even terug naar het onderwerp: Mastermind.
Ik kwam bij het opruimen nog aantekeningen tegen uit die eerste TRS-80-periode: de opzet voor een computer-variant van dit spel; waarschijnlijk gemaakt, zodat ik ook zonder echte tegenstander aan een andere verslaving toe kon komen: spelletjes spelen!

Mastermind in Excel

Een uitdaging dus om te kijken of we Mastermind ook in Excel zouden kunnen  spelen. Het kostte toch nog wel een paar avonden ploeteren, maar het is gelukt.

mastermindKijk maar eens in het Voorbeeldbestand.

Als je op de knop Nieuwe ronde drukt, zal Excel 4 kleuren kiezen uit een serie van 8 (dubbelen zijn toegestaan).
Aan jou, als speler, om in de cellen achter Ronde 1, je eerste gok te plaatsen.
Druk dan op de knop Controleer en onder Resultaat komt het resultaat (sic!).
Z(wart) betekent dat er een kleur goed is gekozen EN op de juiste plaats, W(it) geeft aan dat er een kleur goed is, maar niet op de juiste positie.
Vul dan Ronde 2 in, druk op Controleer etc.

Mijn beste spelronde tot nu toe was: geraden in 4 keer binnen 40 seconden. Ben benieuwd naar jullie resultaten!

Hoe werkt het programma?

Dit artikel en het Voorbeeldbestand zijn deze keer vooral ook voor de fun; dus maar een korte, compacte toelichting.
Geïnteresseerden in VBA vinden in Module1 (te bereiken via Alt-F11) de achterliggende routines. Vooral interessant is daar de combinatie tussen variabelen binnen VBA (in de vorm van een array/matrix) en celbereiken in de Excel-sheets.

Op het tabblad Parameters staan de 8 kleuren, waaruit Excel en jij, als speler, mogen kiezen; deze cellen hebben de naam Kleuren gekregen.

mastermind2Wanneer Excel de opdracht krijgt om aan een Nieuwe ronde te beginnen, dan worden op het tabblad CompKeuze de cellen B3:E3 van willekeurige getallen tussen 1 en 8 voorzien; in de rij daaronder komen dan automatisch de overeenkomende kleuren.

NB wel eerlijk spelen; dus niet gauw hier kijken wat de combinatie is!

Het tabblad Raden bevat het “spelbord”.

Excel-opties

In het Voorbeeldbestand wordt veel met Namen gewerkt om verwijzingen overzichtelijk te houden. Daarnaast zorgt Voorwaardelijke opmaak voor de juiste kleuren. De functie Index wordt her en der gebruikt om kleuren op te zoeken.

En uiteraard wordt er gebruik gemaakt van VBA-routines (Visual Basic for Applications), aangestuurd door knoppen.

Heb je vragen over één van deze toepassingen en het gebruik binnen Mastermind: schroom niet om contact op te nemen met G-Info!


Loterij

loterij2Vorige week kreeg ik de vraag, hoe je met Excel het makkelijkst de winnaars van een wedstrijd zou kunnen selecteren.
De bedoeling was om uit een (grote) hoeveelheid goede inzenders willekeurig drie personen er uit te lichten.

Een poosje geleden heb ik al iets geschreven over steekproeven; dezelfde systematiek is ook voor dit probleem toepasbaar.
Maar deze keer een iets andere benadering.

Loterij1

loterijIn het Voorbeeldbestand heb ik in het tabblad Loterij een overzicht opgenomen van alle verkochte loten, inclusief de corresponderende naam (in dit geval de lotnummers 1 t/m 100 en een fictieve naam, die daarvan is afgeleid; bijvoorbeeld bij het eerste lot hoort Naam 1).
NB in plaats van lotnummers kan dit overzicht ook alle goede inzenders van een wedstrijd voorstellen

loterij2Op het tabblad Uitslag worden 3 winnaars geselecteerd:

  1. Allereerst tellen we het aantal verkochte loten (of dus het aantal goede inzenders). In cel C2 staat daartoe de formule:
    =AANTAL(Loterij!B:B)
    Ofwel tel het aantal getallen in kolom B van het tabblad Loterij.
    LET OP zijn in kolom B geen nummers opgenomen maar teksten (bijvoorbeeld A1, A2, B1 etc) dan moet u de formule AANTALARG gebruiken en van het resultaat 1 aftrekken, omdat dan ook het woord LotNr in cel B2 wordt meegeteld
  2. uit het aantal verkochte loten worden dan 3 willekeurige getallen getrokken (cellen C5, C6 en C7):
    =ASELECTTUSSEN(1;$C$2)
    Dus neem een willekeurig getal tussen 1 en de waarde in C2 (in het voorbeeld dus 100); de grenzen doen ook mee.
  3. in cel D5 zoeken we dan de corresponderende naam op:
    =VERT.ZOEKEN(C5;Loterij!B:C;2)
    Deze formule zoekt de waarde uit cel C5 op in kolom B van Loterij en geeft als resultaat de corresponderende cel uit kolom C.
    LET OP bovenstaande formule werkt alleen goed, als de lotnummers in volgorde in kolom B staan en er geen “gaten” zijn. Beter is om de formule
    =VERT.ZOEKEN(C5;Loterij!B:C;2;ONWAAR) te gebruiken; de laatste parameter zorgt er voor, dat Excel naar een exacte match gaat zoeken.
  4. de formule in D5 kan naar beneden gekopieerd worden
  5. bij iedere wijziging in de werkmap worden de Aselect-formules opnieuw berekend; dus iedere keer zullen er andere winnaars tevoorschijn komen. Dit gebeurt ook door op de functietoets F9 te drukken: herberekenen.
    Belangrijk is om van tevoren duidelijk met de “notaris” af te spreken hoe vaak er herberekend zal worden, voordat de definitieve uitslag wordt bepaald.

LET OP met bovenstaande methode is het mogelijk dat prijswinnaar 2 en/of 3 gelijk is aan prijswinnaar 1. Dat is natuurlijk niet de bedoeling. Druk dan nog een keer op F9.

NB worden er aan de lijst in het tabblad Loterij nummers en namen toegevoegd of worden er verwijderd, dan zullen de resultaten in Uitslag direct daaraan worden aangepast; we kijken immers naar alle rijen in de kolommen B en C.

Loterij2

Het Voorbeeldbestand bevat ook een tabblad Loterij2; deze is vergelijkbaar met de eerste, maar is in de vorm van een Excel-tabel opgevoerd. Een groot voordeel hiervan is dat we niet alle cellen uit de kolommen B en C hoeven mee te nemen in de formules: wanneer de tabel wordt uitgebreid of verkleind dan zullen alle corresponderende formules zich automatisch daaraan aanpassen.

loterij3De formule in C2 ziet er anders uit:
=AANTAL(LoterijOvz2[LotNr])
Tel het aantal nummers in de kolom met als kopje LotNr uit de tabel LoterijOvz2 (de tabel uit het tabblad Loterij2).

De rest van kolom C is hetzelfde. Maar in kolom D gebruiken we geen VERT.ZOEKEN maar de functie INDEX. In cel D5 komt dan de formule =INDEX(LoterijOvz2[Naam];C5).
Haal in de kolom met als kopje Naam uit de tabel LoterijOvz2 de waarde op in die regel, die overeenkomt  met de waarde in C5.

NB aanpassingen aan de tabel in Loterij2 worden automatisch meegenomen in de resultaten.

LET OP ook hier kan het nodig zijn om een keer extra op F9 te drukken om geen dubbele prijswinnaars te krijgen.

Loterij3

loterij4In het tabblad Loterij3 van het Voorbeeldbestand is in de Excel-tabel een extra kolom opgenomen, waarin iedere regel van een willekeurig getal tussen 0 en 1 wordt voorzien dmv de formule =ASELECT().
De kans, dat hier dubbele getallen in voorkomen, is heel erg klein.

NB deze functie kent geen parameters, maar, zoals achter iedere functie, dienen er wel 2 haakjes te staan (openen en sluiten).

loterij5De bepaling van de winnaars gaat nu iets anders: in cel C3 wordt de eerste winnaar bepaald door het grootste getal (MAX) in de kolom Aselect van de tabel LoterijOvz3 op te zoeken. In D3 wordt met VERT.ZOEKEN het corresponderende lotnummer gevonden en in E3 met INDEX de naam (zoals uit de formules van kolom F blijkt kunnen we dat laatste ook met VERT.ZOEKEN in de hele tabel LoterijOvz3).

Maar hoe vinden we nu de 2e- en 3e- prijswinnaars? Dan kunnen we niet meer MAX gebruiken.
In cel C4 staat dan ook een andere formule: =GROOTSTE(LoterijOvz3[Aselect];2)
ofwel zoek de tweede in grootte in  de kolom Aselect van de tabel LoterijOvz3.
U begrijpt: in plaats van MAX in cel C3 hadden we ook de functie GROOTSTE met een parameter 1 kunnen gebruiken!

NB uiteraard hadden we in dit geval de winnaars ook kunnen selecteren met de functie KLEINSTE.


Urenregistratie

prikklokHoewel een echte  prikklok niet vaak meer wordt gebruikt, wordt bij veel bedrijven nog steeds gebruik gemaakt van een bepaalde manier van tijdregistratie.
Dit kan nodig zijn om binnen het bedrijf een kostenallocatiemodel te voeden of om als externe inhuur verantwoording af te leggen over de in rekening gebrachte uren, enzovoort.

Daarom in dit artikel aandacht voor Excel als hulpmiddel voor urenregistratie; inclusief wat VBA om het gebruik wat makkelijker te maken.

Basis

Het is een goede gewoonte om bij de opbouw van een Excel-systeem een scheiding aan te brengen tussen de diverse onderdelen; in dit geval hebben we dan ook de invoer van de gemaakte uren en de rapportage daarover in aparte tabbladen opgenomen.

In het Voorbeeldbestand is dit verder uitgewerkt.
De registratie en rapportage zijn geen complexe items, maar we kunnen wel diverse handige Excel-trucjes gebruiken om het systeem flexibeler en fraaier te maken.

uren1

Laten we de kolommen in het tabblad Invoer eens langs lopen:

  1. in kolom A komt de datum: in cel A4 staat de eerste datum waarop de registratie is begonnen; in A5 staat de formule =A4+1; in A6 de formule =A5+1 etc.
    Het voordeel hiervan is, dat als we met een nieuwe registratie willen beginnen, we alleen de datum in cel A4 hoeven te wijzigen
  2. voor een snel inzicht tonen we in kolom B de dag van de week; niet via een Excel-functie Weekdag (die geeft alleen het volgnummer in de week) maar door opmaak.
    De formule in B4 is =A4.
    NB De invoer is als tabel in Excel opgezet; dat houdt onder andere in, dat als je zo’n formule in B4 intypt deze automatisch in de rest van de kolom wordt overgenomen (maar wel met een verwijzing naar A5, A6 etc).
    Via de celeigenschappen hebben de cellen in kolom B een speciale datumopmaak meegekregen, namelijk dddd. Deze zorgt er voor, dat de datum als volledige weekdag wordt weergegeven.
    NB experimenteer met het aantal d’s en kijk wat dit voor invloed heeft op de opmaak.
  3. in kolom C wordt per dag de begintijd ingevoerd
  4. we gaan er van uit, dat een dag uit 2 blokken bestaat; in D komt dan de eindtijd van blok1, in E een eventueel begin van blok2  en in F een eventueel einde.
    De opmaak van de kolommen C, D, E en F is u:mm (dus minstens 1 positie voor het uur en altijd 2 voor de minuten).
  5. uren2dan wordt het spannender: in kolom G komt een formule, die de gewerkte tijd (nou ja, de aanwezigheid) berekent. Dit gebeurt in 2 gedeeltes: in de eerste Als berekenen we het verschil tussen begin- en eindtijd van het eerste blok (als er nog geen eindtijd is (D4=””) dan maken we dat verschil gelijk aan 0); en we tellen daar het resultaat van de tweede Als bij op, die een eventueel verschil van blok2 bepaalt.
    Ook deze kolom krijgt als opmaak u:mm, omdat we natuurlijk het resultaat in uren en minuten willen weten.
    Wanneer het resultaat nul is (in het weekend of op andere (nog) niet gewerkte dagen), willen we in kolom G niets zien: de opmaak is dan ook uitgebreid met een extra voorwaarde: uren3
  6. Kolom H bevat ook het aantal uren, maar nu uitgedrukt als een decimaal getal. Om de gehanteerde formule in die kolom te begrijpen, moet je weten, dat Excel een tijd als een deel van een gehele dag opslaat: 24 uur is het getal 1, 12 uur is 1/2, 6 uur wordt vastgelegd als 1/4 etc.
    Andersom: willen we de tijd uit kolom G (die dus als fractie van een hele dag is opgeslagen) weergeven als uren, dan moeten we die tijd met 24 vermenigvuldigen. Aangezien we met een Excel-tabel werken, wordt dit via een zogenaamde gestructureerde verwijzing in de formule weergegeven: uren4
    (Op tabellen en gestructureerde verwijzingen zal ik een andere keer terugkomen)
  7. in kolom I kunnen (relevante) opmerkingen, die de registratie verduidelijken, worden opgenomen.

Rapportage

De maandrapportage van de tijdsbesteding is in het Voorbeeldbestand in het tabblad MndOvz opgenomen.
Door de datum van de eerste van een maand op te geven, worden op deze pagina de bij die maand behorende gegevens uit de database opgehaald. Hierbij wordt een alternatief voor verticaal zoeken gebruikt.

uren5

  1. van de bovenste 6 rijen is alleen cel D5 echt van belang: deze geeft aan van welke maand de gegevens worden weergegeven (de eerste van de maand moet worden ingetikt; de opmaak laat alleen maar maand en jaar zien).
    De rest is verfraaiing/toelichting.
  2. in kolom B staan vanaf regel 11 de dagen van de betreffende maand weergegeven; althans het volgnummer van de dagen.
  3. in kolom C staat de werkelijke dag, via de formule =$D$5+B11-1 (dus bij de eerste van de maand (D5) wordt het volgnummer opgeteld; omdat we dan altijd 1 dag te ver uitkomen trekken we er nog 1 vanaf).
    NB1 Kolom C is niet verborgen, maar via groepering ‘dichtgeklapt’. Klik op het +-teken boven D om kolom C zichtbaar te maken. Groeperen zit in de menutab Gegevens, in het blok Overzicht.
    NB2 aangezien we natuurlijk alleen maar datums uit de betreffende maand willen zien (en bijvoorbeeld geen 31 april) is de formule vanaf C12 iets ingewikkelder.
  4. laten we dan eens kijken wat de formule in D11 doet:
    =ALS.FOUT(INDEX(Uren;VERGELIJKEN($C11;Uren[Datum];0);D$10);””)
    Uren is de naam van de tabel uit het invoerblad.
    Uren[Datum] is de datum-kolom in die tabel.
    VERGELIJKEN($C11;Uren[Datum];0) kijkt op welke plaats de waarde uit C11 (in dit geval dus 1 april) in die kolom staat; de 0 zorgt er voor, dat Excel de waarde zoekt, onafhankelijk in welke volgorde die ook zouden staan (een exacte match dus).
    INDEX(Uren; ‘plaats van datum’ ;D$10) geeft de waarde van díe cel in de tabel Uren, die in de rij ‘plaats van datum’ staat en in de kolom, die overeenkomt met de waarde in cel D10.
    ALS.FOUT geeft een lege waarde (“”) als één van de formules INDEX of VERGELIJKEN een fout oplevert (bijvoorbeeld als de datum uit C11 niet in de tabel Uren voorkomt).
    NB in het overzicht staat ook een dichtgeklapte rij 10; daar staat in welke kolom Index moet zoeken.
  5. de overige cellen in het overzicht zijn op eenzelfde manier opgezet
  6. onderaan staat nog een totaaltelling: in cel I42 worden de ‘decimale’ uren opgeteld. In H42 de ‘normale’ uren en minuten; wanneer het aantal uren boven de 24 komt, zal Excel standaard weer opnieuw bij 0 beginnen. Willen we die uren boven de 24 zichtbaar maken dan dienen we de betreffende cel een andere opmaak mee te geven: uren6. Let op de vierkante haken!

VBA

Om het gebruik van het spreadsheet wat te vergemakkelijken is nog een VBA-routine toegevoegd.
De bedoeling van de routine is om bij het openen van het bestand de cursor op de juiste plaats te hebben staan om snel nieuwe invoer te kunnen doen.

De VBA-routine gaat automatisch naar het Invoer-blad en zoekt de regel op net onder de laatste invoer.
uren7
VBA-routines worden veelal opgeslagen in zogenaamde Modules; omdat deze routine direct actief moet worden wanneer de werkmap (in het Engels Workbook) wordt geopend staat deze routine in de map ThisWorkbook en heeft de naam Workbook_Open gekregen.

Laten we de routine even stapsgewijs doorlopen:

  1. open het Voorbeeldbestand
  2. ga naar Visual Basic (bijvoorbeeld via de toetscombinatie Alt-F11)
  3. dubbelklik op de map ThisWorkbook
  4. de routine begint met wat toelichtende commentaarregels (de groene regels na de apostrof)
  5. uren8dan worden 2 variabelen gedeclareerd, die we hierna nodig hebben (strGebrNaam en strDagDeel)
  6. de 2 variabelen worden gevuld; de bedoeling lijkt me duidelijk
  7. en dan het ‘echte’ werk:
    uren9
    Eerst selecteren we het tabblad (de sheet) Invoer; dan selecteren we in de kop (Header) van de tabel Uren de cel met het woord Datum.
    Vervolgens wordt de toets-combinatie Ctrl-Pijl-naar-beneden nagebootst en dus de onderste gevulde datum geselecteerd.
    Dan 2 kolommen naar rechts om in de kolom Begin1 te komen, waar we via Ctrl-Pijl-naar-boven de laatst gevulde cel zoeken.
    Die is al gevuld, dus selecteren we de cel daaronder.
    Als laatste wordt een pop-up op het scherm getoond.
    NB vbCrLf is de code, die er voor zorgt dat de volgende tekst, die via het &-teken aan het voorgaande wordt ‘geplakt’, 1 regel lager zal komen (een zogenaamde harde-return). Zie Teksten samenvoegen voor uitleg.

Als de VBA-routine niet duidelijk is, laat dan commentaar of een vraag achter op de website.


Indirecte verwijzing

shakespeareDirect or Indirect, that’s the question!

Heb je je dit ook al ooit afgevraagd?
Als ik deze vraag beperk tot het gebruik van Excel, dan denk ik dat het antwoord meestal ontkennend zal zijn.
Het gebruik van de functie INDIRECT is niet wijdverbreid; maar misschien is de uitdrukking Onbekend maakt onbemind wel van toepassing.

Ik kreeg vorige week een vraag van iemand van een bridgeclub, die de wekelijkse resultaten automatisch wilde laten verwerken in een totaal-sheet. Ze dacht, dat daarbij VBA/programmeren aan te pas zou moeten komen, maar hier bleek de functie INDIRECT uitkomst te bieden.

Directe en indirecte verwijzingen

Indirect1Laten we eerst eens even kijken wat dat Indirect nu precies is, voordat we in een (simpel) voorbeeld enkele mogelijkheden gaan onderzoeken.

In het Voorbeeldbestand heb ik in het tabblad Vb1a een maandoverzicht met bedragen staan (kolommen B en C).
Daarnaast staat een compacter overzicht waar maar enkele maanden zijn opgenomen (kolom E). Wanneer we de betreffende bedragen daarnaast willen hebben, dan kunnen we in cel F4 intikken =C3.
Dit wordt een verwijzing genoemd en in dit geval een directe verwijzing: we nemen direct de waarde uit C3 over in cel F4.
In cel G4 zie je hetzelfde resultaat, maar daar staat als formule een indirecte verwijzing
=INDIRECT(“C3”)

Behalve, dat dit nou geen echt zinvol gebruik van deze functie is, kan ik daarmee wel de kracht van de functie uitleggen: Indirect vertaalt inwendig een tekst (let op de aanhalingstekens!) naar een directe celverwijzing.
Uiteraard moet die tekst dan wel een geldige verwijzing voorstellen (dus bijvoorbeeld geen spatie tussen de kolomletter en het rijnummer).

Maar de kracht van deze vertaalmogelijkheid komt pas tot uiting in cel G5. Hier moet het bedrag (in kolom C) van de 3e maand (cel E5) opgehaald worden:
=INDIRECT(“C”&E5)

Door het &-teken worden twee teksten gekoppeld: de letter C en de inhoud van cel E5 (zie het artikel Teksten samenvoegen).

Ai, jammer: dit klopt niet helemaal. Op deze manier wordt een verwijzing naar cel C3 gemaakt; maar maand 3 staat in rij 5, maand 4 in 6 etc. Dus altijd 2 lager dan het maandnummer aangeeft.
Oplossing:
=INDIRECT(“C”&(E5+2))
De letter C wordt aan de inhoud van cel E5 plus 2 gekoppeld; in dit geval levert dat als verwijzing C5 op.

NB de haakjes rond de optelling staan er alleen voor de duidelijkheid; zonder haakjes zou Excel hetzelfde resultaat opleveren.

De formule in cel G5 kan nu naar beneden gekopieerd worden naar G6 t/m G8 en in die cellen verschijnt het bedrag van de betreffende maanden.
Wanneer in de cellen E5 t/m E8 andere maandnummers worden ingevoerd, zullen de overeenkomende bedragen direct in kolom G getoond worden.
Het overzicht is daardoor flexibeler/dynamischer geworden, vergeleken met directe verwijzingen.

NB overal waar je in Excel een directe verwijzing zet (of dit in een formule direct achter het =-teken is, als parameter in een formule, in een rekenkundige bewerking) kan ook een indirecte verwijzing worden geplaatst.

Verwijzingstype

Indirect2In het tabblad Vb2 van het Voorbeeldbestand staat een zelfde soort maandoverzicht, maar nu ‘horizontaal’.

Nu wordt het opzoeken van het bedrag, dat bij de 3e maand (cel B8) hoort, wat lastiger:
alle bedragen staan in rij 3; dus het laatste gedeelte van de verwijzing is altijd gelijk aan 3. Nu de juiste kolom vinden: de 3e maand staat in de 5e kolom etc.; dus ook hier moeten we 2 optellen bij het maandnummer. Maar dat is niet voldoende: het kolomnummer moet omgezet worden naar een kolomletter. In Excel kan dat met de functie TEKEN.
Als we dan ook nog weten, dat de code 65 de letter A voorstelt, 66 de B etc. dan zou de formule in cel D8 te doorgronden moeten zijn:
=INDIRECT(TEKEN(64+B8+2)&”3″)

Het omzetten van een kolomnummer naar een letter is echter niet persé nodig: de functie Indirect kent nog een optionele parameter (die mag maar hoeft dus niet ingevuld te worden). Via deze parameter kunnen we aangeven, dat de verwijzing al dan niet de vorm RxKy (rij x, kolom y) heeft.
Het bedrag van de 3e maand (B8 bevat de waarde 3) ophalen kan dan ook als volgt:
=INDIRECT(“R3K”&(B8+2);ONWAAR)

De parameter ONWAAR geeft aan, dat het verwijzingstype de vorm RxKy heeft; wanneer als parameter WAAR wordt meegegeven (of wanneer de parameter wordt weggelaten zoals hiervoor) dan heeft de verwijzing de standaardvorm A1 (kolomletter, gevolgd door rijnummer).

Verwijzing naar een andere werkmap of werkblad

Vaak worden samenvattingsoverzichten op een ander werkblad (of in een andere werkmap) geplaatst; niet bij de basisgegevens zelf.

Indirect3In het Voorbeeldbestand, tabblad VB3, willen we de gegevens van het tabblad Vb1a overnemen.
In cel C3 staat een directe verwijzing naar cel C3 van het tabblad Vb1a; de naam van het tabblad (Vb1a) wordt gescheiden van de celnaam door een uitroepteken.
De indirecte verwijzing in cel D4 wordt daarom:
=INDIRECT(“Vb1a!C”&(B4+2))

En ook deze formule kan nu zonder verdere aanpassingen naar beneden gekopieerd worden.

LET OP wanneer de naam van een tabblad uit meerdere woorden bestaat, gescheiden door een spatie of een ander leesteken, niet zijnde een underscore (_), dan moeten rond deze naam rechte, enkele aanhalingstekens (‘) geplaatst worden.

Wanneer de brongegevens in een andere werkmap staan, maak dan eerst een directe verwijzing naar een cel in dat bronbestand (door in een cel het =-teken te plaatsen en dan met de muis ergens in het bronbestand te klikken). Binnen de functie Indirect zal dan eenzelfde verwijzing als tekst moeten worden opgebouwd.

Nog een voorbeeld

In het Voorbeeldbestand is een tabblad Vb1b opgenomen, dat qua opzet gelijk is aan het tabblad Vb1a.

Indirect4Het resultaat in de kolommen G en H van het tabblad Vb3 is via de functie Indirect tot stand gekomen.
Bijvoorbeeld in cel G3 staat de formule:
=INDIRECT(“‘”&G$2&”‘!C”&($F3+2))

Let op de plaats van de enkele aanhalingstekens en de gedeeltelijk absolute en gedeeltelijk relatieve verwijzingen naar G$2 en $F3.

De formule in G3 is naar rechts en naar beneden gekopieerd.


Dynamische grafieken

Niet iedereen zal meteen weten, wat hiermee bedoeld wordt.
De term dynamische grafiek wordt in de Excel-omgeving gebruikt, wanneer een grafiek zich direct aanpast aan wijzigingen in de bron-spreadsheet zonder dat de gebruikte bereiken voor de x- en y-waarden hoeven worden aangepast.
Het bekendste voorbeeld: er komen omzet-gegevens van een nieuwe maand beschikbaar; deze worden onderaan een reeks toegevoegd. Dan zou het fijn zijn als de bijbehorende grafiek dit automatisch zou overnemen.

Eenvoudige oplossing

Op allerlei manieren is er een bepaalde vorm van dynamiek te implementeren. DynGraf1

Laten we eerst een eenvoudige implementatie bekijken.
In het Voorbeeldbestand op het tabblad DynGraf1 zijn bedragen (kolom C) voor iedere maand (kolom A) opgenomen; in kolom B hebben de maanden een volgnummer gekregen.
Stel dat we alleen de cijfers tot en met juni willen weergeven:

  1.  cel D1 krijgt dan de waarde 6
  2. in D4 staat de formule: =ALS(B4<=$D$1;A4;””)
    Dus als het volgnummer kleiner of gelijk is aan de waarde in cel D1, dan wordt de waarde uit A4 (de maand) overgenomen en anders komt er niets (er staan alleen maar 2 aanhalingstekens)
  3. idem voor cel E4: =ALS(B4<=$D$1;C4;””)
  4. D4 en E4 kopiëren we naar beneden
  5. dan maken we een grafiek, die voor de x-waarden (horizontale as) “kijkt” naar de cellen D4 t/m D15 en voor de y-waarden naar E4 t/m E15
  6. de titel van de grafiek maken we dynamisch door een verwijzing te maken naar cel B17; dit gaat als volgt:
    * geef de grafiek een willekeurige titel
    * klik in de titel, dan in de formulebalk en voer daar het =-teken in, gevolgd door een verwijzing naar de gewenste cel: DynGraf2 en druk op Enter
  7. in cel B17 zorgen we dat de tekst aangepast wordt voor de maandkeuze:
    =”Bedragen t/m “&VERT.ZOEKEN($D$1;B4:D15;3;ONWAAR)
    Hier worden 2 teksten gekoppeld (zie het artikel Teksten samenvoegen): de “harde” tekst Bedragen t/m en de betreffende maand, die met de functie verticaal zoeken wordt opgehaald (zoek in de eerste kolom van het blok B4:D15 naar de waarde uit cel D1; geef de corresponderende waarde uit de 3e kolom van dat blok terug)

Een groot nadeel van de bovenstaande methode is, dat er voor de ontbrekende maanden een lege ruimte in de grafiek overblijft.
Dat kunnen we voorkomen door de grafiek dynamisch te maken met behulp van de functie Verschuiving.

Verschuiving

Voordat we deze functie voor grafieken gaan gebruiken eerst wat uitleg:
overal waar je in Excel een verwijzing naar een cel of een groep cellen (een cel-bereik of -range) gebruikt kun je ook VERSCHUIVING gebruiken.
De verwijzing zal dan niet naar de opgegeven cel zijn, maar naar 1 of meerdere cellen verschoven. DynGraf3Een voorbeeld:

  1. kies in het Voorbeeldbestand het tabblad DynGraf1
  2.  in cel H4 zetten we de formule =VERSCHUIVING(C4;2;0)
  3. het resultaat is 120; de functie geeft de inhoud van de cel 2 rijen onder en 0 kolommen rechts van C4 (dus C6)
  4. zo geeft de formule =VERSCHUIVING(C4;1;2) de waarde 110 (namelijk de inhoud van cel E5)
  5.  =VERSCHUIVING(E3;3;-2) werkt ook!! Resultaat is 120; de inhoud van cel C6.
  6. =VERSCHUIVING(D3;D1;0) en =VERSCHUIVING(D3;D1;1) leveren de maand en het bedrag afhankelijk van de waarde in cel D1
  7. Maar deze functie kent nog meer parameters (optioneel; zijn dus niet verplicht). We kunnen ook nog aangeven hoeveel rijen en kolommen het bereik vanuit de nieuwe positie moet hebben:
    =VERSCHUIVING(D3;1;1;3;1) geeft als resultaat de inhoud van de cellen E4:E6; namelijk, vanuit cel D3 startend, 1 rij naar beneden en 1 kolom naar rechts (dus E4) nemen we een bereik van 3 rijen hoog en 1 kolom breed.
    Wanneer we deze formule intikken in Excel, levert dit het resultaat 100; Excel laat de waarde van de eerste cel (E4 dus) zien.
    NB wil je weten wat Excel intern als resultaat van de functie vasthoudt:
    * klik in de formulebalk achter de betreffende functie en druk op F9
    * in plaats van de formule komt nu het resultaat: DynGraf4; dus wel degelijk de inhoud van drie cellen E4, E5 en E6
    * druk daarna niet op Enter maar op Esc
  8. maar als het resultaat van de vorige functie de inhoud van 3 cellen is, dan kunnen we natuurlijk ook nog het volgende doen:
    =SOM(VERSCHUIVING(D3;1;1;D1;1))
    Het resultaat is de som van de bedragen van de maanden, waarbij cel D1 bepaalt hoeveel maanden er worden meegenomen.

 Complexere (maar mooiere) oplossing

DynGraf5Nu we met Verschuiving overweg kunnen, kunnen we die voor onze dynamische grafiek gebruiken:

  1. kies opnieuw in het Voorbeeldbestand het tabblad DynGraf1
  2. scrol naar beneden zodat rij 70 in beeld is
  3. hier staat nog een grafiek die afhankelijk is van de waarde in cel D1; maar deze heeft geen “lege” maanden
  4. voordat je een dergelijke grafiek kunt maken, moeten binnen Excel enkele nieuwe namen gedefinieerd worden, die voor de x- en y-waarden worden gebruikt:
    * ga naar de menu-tab Formules
    * kies binnen het blok Gedefinieerde namen de optie Namen beheren
    * kies de optie NieuwDynGraf6, bij Naam tikken we in Maand en Verwijst naar wordt =verschuiving($A$49;0;0;$D$1;1)
    * klik OK; in het overzicht van namen is onze nieuwe naam Maand opgenomen, waarbij Excel aan de cellen A49 en D1 automatisch de naam van het betreffende tabblad en een ! heeft toegevoegd.
    LET OP maak verwijzingen naar cellen ALTIJD absoluut (met de $-tekens) anders zal de naam relatief zijn t.o.v. de cel, die op het moment van aanmaken geselecteerd is
  5. op dezelfde manier maken we een nieuwe naam Bedrag: =verschuiving($B$49;0;0;$D$1;1) of
    =verschuiving($A$49;0;1;$D$1;1)
  6. bij het maken van de grafiek geven we als Aslabelbereik =DynGraf1!Maand op en als Reekswaarden de naam =DynGraf1!Bedrag.
    LET OP begin met het =-teken en laat de hierboven gedefinieerde naam voorafgaan door de naam van het tabblad en een !
  7. Verander de waarde in D1 en bekijk het resultaat

NB wat gebeurt er als je in D1 bijvoorbeeld 15 intikt?

NB2 zet in D1 de formule =AANTAL(B49:B60) en maak cel B60 leeg

Nog complexere (en nog mooiere) oplossingen

DynGraf7In het Voorbeeldbestand heb ik nog 2 alternatieve oplossingen opgenomen.

In het eerste voorbeeld kun je ook de beginmaand opnemen, zodat de grafiek niet altijd met januari hoeft te beginnen, maar je bijvoorbeeld alleen de resultaten van het lopende kwartaal kunt laten zien.

Open het tabblad DynGraf2 en bekijk de opbouw van de sheet en de grafiek.
In dit tabblad worden de namen Maand2, Bedrag2 en Totaal gebruikt. De laatste is toegewezen aan het tekstvak, dat over de grafiek ligt.

DynGraf8In het laatste voorbeeld (tabblad DynGraf3) kunnen de grenzen met behulp van zogenaamde Schuifbalken worden ingesteld.

Om deze in een sheet te plaatsen kies je in de menu-tab Ontwikkelaars in het blok Besturingselementen de optie Invoegen. Klik dan binnen het blok Formulierbesturingselementen de optie Schuifbalk; geef met de cursor in de sheet aan waar de balk moet komen. DynGraf9Daarna kan na rechtsklikken op de schuifbalk het besturingselement opgemaakt worden.

Zoals te zien is kunnen hier de minimale en maximale waarden worden vastgelegd.  Van groot belang is de optie Koppeling met cel.